Burza piaskowa na Saharze

Sahara to największa z gorących pustyń na świecie, ma prawie 9,5 miliona kilometrów kwadratowych – to blisko jedna trzecia całej Afryki i zarazem obszar około 30 razy większy od całej powierzchni Polski. Sahara wchodzi w skład aż 10 państw: Algierii, Czadu, Egiptu, Libii, Mali, Mauretanii, Maroka, Nigru, Sudanu i Tunezji.

W większości jest to pustynia skalista (tzw. hamada), a znane z malowniczych zdjęć piaszczyste wydmy (tzw. erg) pokrywają jedynie niewielką część jej powierzchni. Średnia najwyższa temperatura w ciągu dnia wynosi od 38 do 40 stopni Celsjusza, ale piasek i skały nagrzewają się do temperatur znacznie wyższych – nawet około 80 stopni. W środkowej i wschodniej części pustyni prawie nigdy nie pada deszcz, co sprawia, że życie tam jest właściwie niemożliwe. Miasta Sahary ulokowane są przy jej północnych i południowych krańcach, a najpiękniejsze wśród nich to Timbuktu w Mali i Agadez w Nigrze. Nawakszut, czyli nadmorska stolica Mauretanii, także graniczy z pustynią.

Przez zachodnią część Sahary, położoną na terenie Egiptu i Sudanu, przepływa wielka rzeka Nil, użyźniająca te ziemie, dlatego znajdują się tam starożytne miasta kraju faraonów, takie jak Luksor i Asuan, najgorętsze w całym Egipcie. Ostry i wymagający klimat Sahary pozostaje niezmienny od ponad pięciu tysięcy lat, ale jeszcze przed 3400 rokiem p.n.e. wiele spośród dziś niemożliwych do zamieszkania miejsc zajmowały ludzkie osady – tak było na przykład w sudańskiej Nubii. Do dziś Saharę przemierzają liczne ludy koczownicze, a największą część z nich stanowią Berberowie, czyli rdzenni mieszkańcy dzisiejszego Maroka i Algierii.

Mimo tych ekstremalnych warunków na terenie Sahary żyje wiele gatunków roślin i zwierząt. Akacje oraz rozmaite odmiany palm, traw i sukulentów (w sumie ponad 500 gatunków) przystosowały się do ciągłego niedoboru wody, wytwarzając długie i płaskie korzenie oraz zamieniając rozłożyste liście na bliskie igłom. Kilka gatunków lisów, antylop i jaszczurek także nauczyło się funkcjonować na pustyni i wykorzystywać każdą dostępną kroplę wody i centymetr kwadratowy cienia.

 

Pytania i odpowiedzi

Trudności, które spotykały Stasia i Nel podczas wędrówki przez pustynię, to na przykład brak wody i jedzenia (Staś żebrał), ekstremalne warunki atmosferyczne i gorąco (osłabiały Nel).

Dzieci odbywały podróż na wielbłądach zamiast na koniach, miały słoiki chininy, suchy prowiant.

Sahara nie jest pozbawiona życia, ponieważ żyją na niej rośliny i zwierzęta, a także ludzie.
Sposoby na dostosowanie się do życia na pustyni to na przykład magazynowanie wody, nocny tryb życia, przebywanie w cieniu, koncentracja wokół oaz.